سلام ابجي
خوبي عزيز
باز هم ارزو باراني...

دوباره واژه سفر را در قاب تنهايي اتاق خاتراتم ميخکوب ميکنم
سرزمين خشک خاطره يخ زده و فرسوده شده
زندگيم بوي غربت و بي قراري گرفته
رفاقتها پوچ وتو خاليست
وحال کوچ کردن تبلور زندگيست
بايد رفت و
به اندازه تمام تنهايي ها
فرياد را
در آغوش کشيد
ولي به يک اميد زنده هستم
و ان را در فرداها جستجو مي کنم
اپ کردم منتظرم باز همراهي ام کن
با اميد به فرداها
(اپ کردي خبر کن)