اينجا - در کوه پايه - جفت مي شوند
آفريدگان بيهوده در بستر انتظاري بيهوده تر
و زمين ق ط ر ه ق ط ر ه
پر مي شود از چشم به راهي غوغاييان
نه
زهدان کوه
باردار رسالتي نيست
نيست
محيط بان
بوته ي روشنايي را خفه مي کند
با عصاره ي کربن
و ناقه
از هراس تفنگ هاي شکاري
در نطفه سنگ مي شود
اين جا در سينه ي هر مرد
فرهاد مسخي ست
و خواب شيرين کوه پايه
از انفجار هاي شبانه تکان مي خورد